พม่าเผชิญกับการสู้รบทางเชื้อชาติอย่างเข้มข้นตั้งแต่ทศวรรษ 1980 ซึ่งนำไปสู่สงครามกลางเมืองที่ยืดเยื้อยาวนานที่สุดครั้งหนึ่งของโลก องค์การสหประชาชาติและองค์กรอื่นๆ หลายแห่งรายงานการละเมิดสิทธิมนุษยชนในประเทศอย่างต่อเนื่อง ในปี พ.ศ. 2554 รัฐบาลทหารได้ยุบกองทัพอย่างเป็นทางการหลังจากการเลือกตั้งทั่วไปในปี พ.ศ. 2553 และมีการจัดตั้งรัฐบาลพลเรือน แต่อดีตผู้นำทหารยังคงกุมอำนาจในประเทศ โดยผู้นำพรรคการเมืองส่วนใหญ่ยังคงเป็นนายทหารระดับสูง กองทหารพม่าดำเนินการเพื่อละทิ้งการควบคุมของรัฐบาล รวมถึงการปล่อยตัวออง ซาน ซูจี และนักโทษการเมืองคนอื่นๆ สิทธิมนุษยชนและความสัมพันธ์ระหว่างประเทศดีขึ้น จนนำไปสู่การผ่อนปรนการลงโทษทางการค้าและเศรษฐกิจอื่นๆ แต่ก็ยังมีการวิพากษ์วิจารณ์การปฏิบัติต่อชนกลุ่มน้อยชาวโรฮิงญาของรัฐบาลและการตอบสนองต่อเหตุปะทะทางศาสนา และแม้ว่าจะอยู่ภายใต้รัฐบาลพลเรือนอีกครั้งระหว่างปี 2559-2563 แต่ก็มีการรัฐประหารอีกครั้งในปี 2564

เมียนมาร์เป็น สมาชิกของสมาคมประชาชาติแห่งเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ตั้งแต่ปี 2540 นอกจากนี้ยังเป็นสมาชิกของการประชุมสุดยอดเอเชียตะวันออก ขบวนการไม่ฝักใฝ่ฝ่ายใด และ BimStec แต่ไม่ได้เป็นสมาชิกของเครือจักรภพ แม้จะเป็นเมืองขึ้นของสหราชอาณาจักร พม่าก็อุดมไปด้วยหยก อัญมณี น้ำมัน ก๊าซธรรมชาติ และทรัพยากรแร่ธาตุอื่นๆ และขึ้นชื่อเรื่องพลังงานหมุนเวียน มีศักยภาพด้านพลังงานแสงอาทิตย์สูงสุดในกลุ่มประเทศลุ่มน้ำโขง ในปี 2556 GDP (ราคาตลาด) อยู่ที่ 56.7 พันล้านเหรียญสหรัฐ และ GDP (กำลังซื้อ) อยู่ที่ 221.5 พันล้านเหรียญสหรัฐ เมียนมาร์เป็นหนึ่งในประเทศที่ไม่เท่าเทียมกันทางเศรษฐกิจและสังคมมากที่สุดในโลก เนื่องจากเศรษฐกิจส่วนใหญ่ถูกควบคุมโดยผู้สนับสนุนอดีตรัฐบาลทหาร เมียนมาร์ยังมีการพัฒนามนุษย์ในระดับต่ำ โดยอยู่ในอันดับที่ 147 จาก 189 ประเทศในดัชนีการพัฒนามนุษย์ประจำปี 2020